Silna aktywność Leonidów w latach 1998-2002 związana była z powrotem macierzystej komety 55P/Tempel-Tuttle, która w 1998 roku przeszła przez peryhelium. Według teorii, w roku 2004 nastąpić powinien znaczny spadek aktywności do poziomu ZHR=10-50. Oczywiście są to tylko przewidywania. Wszyscy wiemy dobrze, że w rzeczywistości może być inaczej, trzeba więc być czujnym. Maksimum ma wystąpić 17
W 2003 roku Audrius Dubietis przeanalizował bazę danych IMO z lat 1984-2001. Analiza ZHR i współczynnika masowego r pokazała coroczną zmienność aktywności Orionidów. W ciagu ostatnich dwóch dekad, liczby godzinne w maksimum wahały się między 14-31. Dodatkowo, podejrzewa się 12-letnią okresowość w wybuchach Orionidów. Takiego maksimum możemy się spodziewać około roku 2008-2010. Podczas aktywności Orionidów
3 września tego roku All Sky Automatic Survey (ASAS) Grzegorza Pojmiańskiego znalazł poruszający się w kierunku wschodnim dość jasny obiekt mgławicowy. Jasność obiektu w momencie wykrycia przez automatyczny system wynosiła ok 12 mag. Dopiero 8 września odkrycie zostało przesłane do Biura Telegramów Astronomicznych do bezpośredniej weryfikacji. fot.1 Kompozycja 20 jednominutowych ekspozycji wykonana przez John’a Drummonda
W 2002 roku Audrius Dubietis i Rainer Arlt analizując bazę IMO z lat 1991-2001 wysunęli przypuszczenie, że rój ten reprezentują dwa mniejsze roje. Wrześniowe Perseidy i delta-Aurigidy są oddzielnymi ale związanymi ze sobą małymi źródłami. Teoretyczne delta-Aurigidy mogą być źródłem słabego maksimum (ZHR=3), przewidzianego na 23 września (lambda=181deg). Warto więc śledzić zachowanie tego roju. Zwykłe maksimum
Szkicowanie meteorów w pierwszej połowie sierpnia pozwoli nam na weryfikację słabego roju, odkrytego przez Macieja Kwintę. Domniemany radiant znajduje sie blisko Kochaba (beta-UMi) RA=202deg DEC=65deg. Meteory wylatujące z tego roju są zjawiskami bardzo wolnymi V=13 km/s, a więc wyraźnie odznaczają sie od tła Perseid. Ich okres aktywności szacuje się na 2-12 sierpnia, z datą maksimum około 7 sierpnia.
Przypadający 16 sierpnia nów Księżyca stwarza nam idealne warunki do obserwacji kappa-Cygnidów. Jest to słaby rój, obfitujący w jasne zjawiska. Pierwsze wzmianki o tym roju pojawiły sie w latach siedemdziesiątych XIX wieku. Konkoly, a potem Denning podczas maksimum Perseidów, zaobserwowali kilka meteorów wybiegających z okolic Łabędzia. Na początku lat dwudziestych XX stulecia angielscy obserwatorzy Prentice
International Meteor Organization (IMO), na podstawie 1567 przedziałów obserwacyjnych z liczba 16536 zaobserwowanych perseid, obliczylo ze krótkotrwałe wysokie maksimum wystapilo o 20:56UT 11 sierpnia 2004. Analiza została wykonana dzięki obserwacjom z wykonanych w wielu krajach min. i w Polsce. Tej nocy kilkunastu obserwatorów Pracowni Komet i Meteorów podczas XV Obozu PKiM, otrzymało kilkanaście godzin obserwacji
Przypominam, że obserwacji ze szkicowaniem nie prowadzimy tylko w dniu maksimum. Kilka dni przed i po maksimum nie trzeba szkicowć Perseid, należy natomiast szkicować na mapach wszystkie inne meteory. Pozwoli to, na analizę słabych rojów, ktorych aktywność jest znikoma w porównaniu z aktywnością Perseid. Jeśli więc jesteśmy pewni, że meteor jest Perseidem, to wystarczy że
Persiedy to rój meteorów utworzony przez kometę 109P/Swift-Tuttle i aktywny każdego roku w dniach 17 lipca – 25 sierpnia. Najbliżej Słońca kometa macierzysta roju przeszła ostatnio w grudniu 1992 roku, przez co wzmożoną aktywność roju Perseidów obserwowano w latach 1988-1997. W rekordowych latach 1991-1993 maksymalna aktywność sięgała poziomu ZHR=300-400. Po roku 1997 aktywność roju wróciła
27 czerwca 1998 roku, obserwatorzy z północnej półkuli zostali zaskoczeni meteorami wylatującymi z konstelacji Wolarza (Bootes). Niektórzy widzieli nawet do 100 meteorów na godzinę podczas trwania 7 godzinnego „wybuchu” ich aktywności. Taki przypadek nie był odosobniony: w latach 1916, 1921 i 1927 astronomowie i miłośnicy astronomii też mieli możliwość obserwacji tego ciekawgo roju – Botyd