Meteory z roju Perseidów, to nie jedyne zjawiska widoczne na nocnym niebie… Tak! równolegle z Perseidami są również aktywne inne roje. Jednym z nich są delta-Aquarydy Południowe (12 lipca – 19 sierpnia), których maksimum miało miejsce niedawno tj. 28 lipca. Zazwyczaj można zaobserwować kilka do kilkunastu meteorów z tego roju w noc maksimum, przy czym im dalej na południe obserwujemy (w sensie szerokości geograficznej) to radiant tego roju jest wyżej i widać więcej Aquarydów. Ponadto wczoraj (30 lipca) niewielkie maksimum aktywności miały alfa-Caprikornidy, dają one relatywnie wolne zjawiska. Aktywne są od początku lipca do połowy sierpnia. Niestety radianty obu tych rojów są położone dość blisko tzw. Antyhelionu (patrz mapka) – źródła meteorów sporadycznych „sypiących” 2-3 zjawiska w ciągu godziny.

Źródło: Wikipedia  

Antyhelion jest swego rodzaju śmietnikiem meteoroidowym w Układzie Słonecznym (zainteresowanych tą tematyką odsyłam do artykułu w numerze 175 Cyrqlarza). Meteory z Antyhelionu mają dość szeroki wachlarz prędkości dlatego też dobrze jest wykonywać obserwacje ze szkicowaniem aby móc dobrze odróżnić od siebie wymienione wyżej trzy źródła meteorowe.

Czwarty aktywny równolegle z Perseidami rój to kappa-Cygnidy, są one aktywne od początku sierpnia aż do końca aktywności Perseidów (kończą się 25 sierpnia). Są to wolne meteory, wylatujące z pogranicza gwiazdozbiorów Łabędzia i Smoka (blisko głowy Smoka). Swoje maksimum mają tuż po Perseidach tj. 17 sierpnia, w ostatnich latach ich aktywność nie była zbyt wysoka – kilka zjawisk na godzinę. W latach 70-tych i 80-tych XX wieku zdarzały się lata w których notowano aktywność ZHR rzędu 10-20. Więcej na temat historii kappa-Cygnidów w krótkiej notce na ich temat z 2004 roku.

Dlaczego poruszam temat rojów innych niż Perseidy. Otóż aby dobrze przeprowadzić obserwację wizualną Perseidów, należy umieć je odróżniać od aktywnych rojów takich jak delta-Aquarydy Południowe, alfa-Caprikornidy, kappa-Cygnidy, Antyhelion oraz meteorów sporadycznych. Prawidłowa ocena przynależności meteoru do roju składa się z trzech kryteriów, które przedstawiam tutaj w skrócie:

a) kierunku – czy meteor przedłużony wstecz wpada nam w radiant roju
b) długości – czy meteor jest wystarczająco daleko od roju w porównaniu ze swoją podwojoną długością
c) prędkości – czy zjawisko ma prędkość liczoną w stopniach na sekundę opowiadającą prędkości dla danego roju