Kwadrantydy zwane przez doświadczonych obserwatorów „zimowymi Perseidami” możemy obserwować od 28 grudnia do 12 stycznia. Porównywanie tego roju do słynnych Perseidów nie jest wcale na wyrost, ponieważ Kwadrantydy swą aktywnością- liczbą meteorów bardzo często przewyższają ten letni rój.
W tym roku maksimum spodziewamy się 3 stycznia ok 13.00 UT – czyli w czasie dość niekorzystnym dla obserwatorów w Polsce. Zatem należy być czujnym od samego początku wieczora(3/4 stycznia), jednakże większych ilości „spadający gwiazd” najprawdopodobniej należy spodziewać się drugiej połowie nocy, kiedy to radiant znajdzie się wysoko nad horyzontem. Niestety w tegorocznych obserwacjach będzie przeszkadzał trochę Księżyc będący tuż przed III kwadrą, a wschodzący o godzinie 23.00 czasu lokalnego. Standardowa aktywność podczas nocy maksimum kształtuje się na poziomie (ZHR)- 130.
Radiant Kwadrantydów (tj. miejsce skąd pozornie „wybiegają” meteory) znajduje się na pograniczu gwiazdozbiorów: Smoka, Herkulesa i Wolarza. Jego nazwa wywodzi się od nieistniejącego już gwiazdozbioru Kwadrantu Ściennego (łac. Quadrans Muralis), który decyzją Międzynarodowej Unii Astronomicznej został usunięty z map nieba. Podczas obserwacji nie należy patrzeć bezpośrednio w kierunku radiantu, najlepiej wodzić wzrokiem w odległości 40-50 stopni od niego tak, aby pole widzenia znajdowało się ponad 50 stopni nad horyzontem.
Wraz z nastawaniem nocy radiant wznosi się coraz wyżej nad horyzontem co powoduje iż widzimy coraz więcej zjawisk z tego roju. W związku z powyższym najkorzystniejszą porą do obserwacji jest druga połowa nocy.
rys.1 Radiant Kwadrantydów (miejsce skąd wybiegają meteory)
Przez wiele lat astronomowie mieli problem z ustalenie faktycznego ciała macierzystego tego roju. „Hasegawa (1979) zasugerował, iż kometą macierzystą jest C/1490Y1, obserwowana w Chinach, Korei oraz Japonii. Innym ciałem podejrzewanym o wytworzenie strumienia Kwadrantydów była kometa 96P/Machholz1. Model Gonczi’ego (Gonczi et al. 1992) zakładał, że meteoroidy z tej komety uciekają zgodnie z kierunkiem orbitalnym i prędkością 10 km/s.
„Dnia 6 marca 2003 roku została odkryta planetoida o oznaczeniu 2003 EH1 przez przegląd Near-Earth Object Survey (LONEOS). Porównanie parametrów orbitalnych QUA i 2003 EH1 wykonał Jenniskens (2004). Obiekt ten nie jest obecnie aktywną kometą. W pracy Tanigawa et al. (2009) rozważane są dwa scenariusze dotyczące historii 2003 EH1: w pierwszym jest on wygasłą kometą C/1490Y1 a w drugim oba ciała powstały z rozpadu/zderzenia, w którym drobiny meteoroidalne powstałe w ten sposób stworzyły roju Kwadrantydów. Analizowany model rozpadu ma poparcie w rozkładzie masowym Kwadrantydów wyliczonych przez Jenniskens’a (2004).”1
Obserwacje wizualne meteorów są jednymi z najłatwiejszych obserwacji astronomicznych. Odpowiednio przeprowadzone mogą mieć wartość naukową. Równie proste jest wykonanie fotografii meteorów.
1Kamil Złoczewski – 2010 PKIM